احتمالاً تصور می‌کنید که سیستم های اعلام حریق بی سیم، سیستم‌هایی جدید هستند؛ اما در واقع آن‌ها برای اولین‌بار در دهه 1980 معرفی شدند. فناوری اولیه با مشکلاتی مانند کوتاه بودن عمر باتری مواجه بود که موجب شد این سیستم‌ها به عنوان سیستمی غیر قابل اعتماد شناخته شوند. اما امروزه این مشکلات حل شده‌اند. همان‌طور که از اسم این سیستم‌ها پیدا است، سیستم اعلام حریق بی سیم، هیچ سیم‌کشی ندارد. در عوض، سیگنال‌ها از طریق امواج رادیویی، از دتکتورها و شستی‌های اعلام حریق به کنترل پنل وایرلس ارسال می‌شوند. از لحاظ عملکرد این سیستم‌ها هیچ تفاوتی با سیستم‌های معمولی (متعارف یا آدرس‌پذیر) ندارند و همان روند همیشگی را طی می‌کنند.
کاربرد سیستم اعلام حریق وایرلس
سیستم‌های اعلام حریق بیسیم کاربرد مختلفی دارند و به دلیل ساده‌بودن مراحل نصب، در انواع ساختمان‌ها و محیط‌های که امکان سیم‌کشی برای تجهیزات ایمنی آن فراهم نیست، به کار می‌روند. برای مثال در اماکن تاریخی به دلیل قدمت ساختمان، نمی‌توان از تجهیزاتی که به سیم‌کشی نیاز دارند، استفاده کرد؛ بنابراین سیستم‌های بیسیم بهترین گزینه برای ما هستند. چراکه هم آسیبی به بنای تاریخی نمی‌رسد و هم ایمنی ساختمان از نظر حفاظت در برابر حریق تأمین می‌شود.
آیا باید سیستم اعلام حریق بی سیم تهیه کنید؟
سیستم اعلام حریق بیسیم نصب سریع و بدون دردسر و زیبایی بیشتری دارد و انعطاف‌پذیری بیشتری برای آینده فراهم می‌کند، اما هزینه راه‌اندازی اولیه بیشتر و نیاز به تعویض منظم باتری را نیز دارد. پیشنهاد می‌کنیم این سیستم برای موارد زیر مناسب است:
- کسانی که می‌خواهند سیستم اعلام حریق سریعاً و بدون دردسر نصب شود.
- کسب و کارهایی که زیبایی فضا برایشان مهم است (مثلاً فروشگاه‌های لوکس).
- کسب و کارهایی که با خاموشی بخش‌های ساختمان دچار اختلال می‌شوند (مثلاً هتل‌ها).
- ساختمان‌های تاریخی یا فهرست شده با محدودیت‌های ساختمانی (مثلاً هتل ریتز و قلعه ویندزور).
- ساختمان‌هایی که احتمال بازسازی یا گسترش در آینده دارند.
- ساختمان‌هایی با دسترسی‌های دشوار (مثلاً راه‌پله‌های باریک یا سقف‌های بلند).
- سایت‌های پیچیده با ساختمان‌های متعدد (مثلاً مدارس یا کالج‌ها).
یکی دیگر از کاربردهای رایج سیستم اعلام حریق بیسیم، در پروژه‌های نوسازی است. در این نوع پروژه‌ها، طراحی ساختمان را تغییر می‌دهند و بخشی از ساختمان به‌طور کامل بازسازی می‌کنند. در چنین شرایطی، دیگر امکان نصب سیستم‌های سیمی فراهم نیست، زیرا نیاز به تخریب و حفاری خواهد داشت؛ اما سیستم‌های بیسیم به‌دلیل اینکه بدون نیاز به سیم‌کشی نصب می‌شوند، برای چنین پروژه‌هایی گزینه بسیار خوبی هستند.
بیشتر بخوانید: سیستم اعلام حریق خودکار
اجزای سیستم اعلام حریق بی سیم
تجهیزات این سیستم دقیقاً مانند تجهیزات سیستم‌های اعلام حریق معمولی است. تنها تفاوت آن‌ها در این است که سیستم بیسیم نیازی به سیم‌کشی ندارند. هر سیستم اعلام حریق بی سیم از تجهیزات زیر تشکیل می‌شود:
کنترل پنل‌ها: این دستگاه بیسیم به‌عنوان مغز سیستم کار می‌کند. بقیه تجهیزات، از طریق ارتباط از راه دور گزارش وضعیت محیط و اطلاعاتی که به دست آوردند را به پنل ارسال می‌کنند. کنترل پنل هم اطلاعات دریافتی توسط ماژول‌های ورودی را بررسی و تحلیل می‌کند و تصمیم می‌گیرد که چه دستوری را صادر کند. درنهایت دستور صادر شده توسط ماژول‌های خروجی و از طریق امواج رادیویی به تجهیزات مورد نظر ارسال شود.
دتکتورها: دتکتورهای اعلام حریق در سراسر ساختمان و به فاصله‌های معین نصب می‌شوند تا وجود دود یا افزایش غیرعادی دما را تشخیص دهند. دتکتورهای دود خود انواع مختلفی دارد. آن‌ها می‌توانند از نوع فتوالکتریک یا یونی باشند، درحالی که دتکتورهای حرارت بر اساس دمای ثابت یا نرخ افزایش دما کار می‌کنند.
شستی‌های اعلام حریق: این تجهیزات را معمولاً نزدیک به درب‌های خروج و راهروها نصب می‌کنند تا اگر فردی حریق را زودتر از سیستم اعلام حریق وایرلس تشخیص داد، بتواند آن را به‌صورت دستی فعال کند.
تجهیزات هشداردهنده: این تجهیزات شامل آژیرها، فلاشرها و یا ترکیبی از آن‌ها (آژیر فلاشر) هستند. از جمله تجهیزاتی که کنترل پنل به آن‌ها دستوراتی ارسال می‌کند، همان تجهیزات هشداردهنده هستند. این دستگاه‌ها پس از فعال شدن، از طریق هشدارهای صورتی و نوری، وجود خطر را به مردم اطلاع‌رسانی می‌کنند.
تفاوت سیستم اعلام حریق بی سیم با سیستم‌های دیگر
این سیستم‌ها در مقایسه با سیستم‌های معمولی چندین تفاوت مهم دارند. اولین و بارزترین تفاوت آن‌ها، عدم نیاز به سیم‌کشی است. در سیستم‌های سیمی، اتصال تمامی دستگاه‌ها به یکدیگر از طریق کابل‌های الکتریکی یا ضد حریق است که نصب آن‌ها مستلزم حفاری و برش دیوار است؛ اما سیستم‌های بیسیم که از امواج رادیویی برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنند، فرایند نصب سریع‌تر و راحت‌تری دارند.
همچنین اگر در سیستم‌های بیسیم، مشکلی پیش آید و بخشی از سیستم خراب شود، فقط همان قسمت از کار می‌افتد و بقیه سیستم بدون اختلال به کار خود ادامه می‌دهند؛ اما در سیستم‌های سیمی، خرابی یک قسمت می‌تواند بر عملکرد کل سیستم تأثیر بگذارد.
همچنین بخوانید: سیم کشی اعلام حریق
مزایا و معایب سیستم‌های اعلام حریق بی سیم
مزایا:
- به همان اندازه سیستم‌های سیمی قابل اعتماد و با استانداردهای بریتانیایی و اروپایی آزمایش شده‌اند.
- نصب سریع و با حداقل اختلال در کسب و کار شما.
- نیازی به خاموش کردن بخش‌های ساختمان یا باز کردن در خارج از ساعت کاری نیست.
- بدون کابل‌های زشت و خرابی دیوارها – تنها کابل از پنل کنترل به منبع تغذیه متصل است.
- نصب آسان در ساختمان‌هایی با دسترسی محدود (مثلاً سقف‌های بلند).
- تغییر آسان چیدمان در صورت تغییر در ساختمان (مثلاً گسترش).
- صرفه‌جویی در هزینه‌های کارگری و تعمیرات.
- حتی در صورت قطع برق نیز کار می‌کند زیرا با باتری عمل می‌کند.
- قابلیت استفاده به عنوان سیستم موقت در مکان‌هایی که نصب سیمی ممکن نیست (مثلاً سایت‌های ساختمانی).
- امکان استفاده برای گسترش سیستم‌های سیمی موجود.
معایب:
- هزینه سخت‌افزار بالاتر نسبت به سیستم سیمی، بنابراین هزینه راه‌اندازی اولیه ممکن است بیشتر باشد.
- نیاز به بررسی و تعویض منظم باتری‌ها.
- برخی سیستم‌ها از باتری‌های خاص استفاده می‌کنند که گران‌تر هستند.
نتیجه‌گیری
سیستم‌های اعلام حریق بیسیم به دلیل نصب سریع، انعطاف‌پذیری و زیبایی بیشتر، گزینه مناسبی برای بسیاری از کسب و کارها هستند. با این حال، باید هزینه‌های اولیه و نیاز به تعویض منظم باتری‌ها را در نظر گرفت. این سیستم‌ها به خصوص برای مکان‌هایی با دسترسی دشوار یا نیاز به تغییرات مکرر مناسب هستند.
